เรื่องย่อ:
เรื่องราวของเจ้ามินเนี่ยน เริ่มที่รุ่งสางแห่งระยะเวลา …มินเนี่ยน เป็นสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวสีเหลืองที่ได้ผ่านการวิวัฒนาการและก็ทำหน้าที่รับใช้บรรดานายจ้างวายร้ายแสบขั้นเทวดา พวกมินเนี่ยนที่ล้มเหลวชั่วกับชั่วกัลป์สำหรับในการรักษาชีวิตนายจ้างของตัวเองเอาไว้ ตั้งแต่แมื่อ ครั้ง.เร็กซ์ จวบจนถึงนโปเลียน พวกมันพบว่าตัวเองไม่มีนายจ้างและก็จมอยู่ในความสิ้นหวัง แต่เมื่อมินเนี่ยนตัวหนึ่งนามว่า เควิน มีแผนสำหรับการและก็ได้ร่วมมือกับสตวร์ทจอมเหี้ยน และก็บ็อบน้อยผู้น่ารักน่าเอ็นดู สำหรับในการออกเสี่ยงภัยในโลกกว้างเพื่อหานายจ้างวายร้ายคนใหม่สำหรับมันและก็เพื่อนพ้อง อีกทั้งสามได้ออกเสี่ยงภัยสุดระทึกกระทั่งไปพบกับผู้ที่บางทีก็อาจจะเป็นนายจ้างใหม่อย่าง สการ์เล็ต โอเวอร์คิล (แซนดรา บุลล็อค) จอมวายร้ายหญิงคนแรกของโลก พวกมันเดินทางจากทวีปเยือกแข็งแอนตาร์กติกามายังนิวยอร์กสิตี้ในยุค 60’s และก็ไปจบอยู่ในลอนดอน ที่ซึ่งพวกมัน ควรต้องประจันหน้ากับความท้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจนกระทั่งเดี๋ยวนี้ นั่นเป็นการปกป้องคุ้มครองเหล่า มินเนี่ยน…จากการถู มินเนี่ยน
รีวิว:
เชื่อมั๊ยว่าคนที่ไปดูเป็นพวกบ้าเห่อ… ชั้นก็คนนึงอะ เป็นพลอตหนังมันเป็นอะไรที่โอเค น่าดึงดูดระดับนึงกับการกลับไปพบแหล่งกำเนิดของเหล่ามินเนี่ยน (ที่หลงผิดมาตั้งนานว่าผลิตขึ้นมาจากเซลล์ของผู้แสดง Gru: Despicable Me) แต่จริงๆเป็น… ไม่รู้จักก็ได้ (นี่บอกจริง) ในความคิดเห็นส่วนตัวของเราหนังมันแอบหมดเสน่ห์ไป เนื่องจากแทบจะอีกทั้งเรื่องซึ่งมีก็เพียงแต่ตัวเหลืองเหล่านี้ แล้วเราก็ฟังมันไม่รู้เรื่อง ยกเว้นซะว่าคุณจะเป็นผู้ชำนาญสัก 15 ภาษาขึ้นไปรับรองฟังเข้าใจแน่นอนผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อยกล่าวว่ามันผสมๆไม่กี่ภาษาเอง ใช่ ภาคแรกๆบางทีก็อาจจะใช่ มาภาคนี้ชั้นว่าไม่ใช่ละ เว้นแต่ อังกฤษ, ประเทศสเปน, ฝรั่งเศษ, อิตาลี ล่าสุดมีภาษาอินโดนีเซียด้วยข่า
จุดสังเกตุ: เวลาแต่ละตัวบอกขอบคุณมากจะบอกต่างกัน ในหนังประเด็นนี้เราแอบฟัง กราเซียส(ประเทศสเปน) กับ Terima Kasih(อินโดฯ) ออกเลยมานั่งช็อคอยู่เพียงลำพังถึงความท้อใจสำหรับในการผลิตดิกชันนารีเวอร์ชันภาษามินเนียน… (เกลียดชังคนปรับปรุงบทสำหรับพูด ม่างโคตรขี้โกง)
การดูการ์ตูนประเด็นนี้เสมือนย้อนกลับไปมอง Tom and Jerry ที่แบบเป็น Slap Stick Comedy อีกทั้งเรื่อง (ขำขันเจ็บตัว ฟาดหัว ระเบิดตกใส่ อะไรประมาณนี้) เลวทรามเป็นปกติอีการ์ตูน Slap Stick มันสั้นๆ3-15 นาทีไม่เกินนี้ นี่ล่อเข้าไปเป็นชั่วโมง โอ๊ยปวดใจ เสมือนนั่งมองลำพังไมโครโฟนพี่โน้ส อุดมเลยอะ ครั้งคราวการตีตั๋วมาดูหนังเราก็อยากได้อะไรไปมากกว่าเพียงแค่ขำขันไงนึกได้มั๊ย?
นี่เครียดจากการพยายามวิเคราะห์หนังหนักมาก ละบรรดามินเนียนตัวเหลืองก็อุตสาหะเบนความสนใจให้เราไปพอใจมันมากกว่าสิ่งแวดล้อมรอบกาย
บ้าที่สุด
สรุป: ถ้าหากมองแบบไม่คิดอะไร ผ่อนคลาย สบายๆไปดูกับลูก กับแฟน ก็เอนเตอร์เทนดีจ้ะ แต่หาสาระอะไรไม่ได้ จริงๆนะ มันเป็นการกลับไปดูว่า Gru กับเจ้ามินเนียนเหล่านี้โคจรมาพบกันได้ยังไง โดยมี Set Up เป็น ยุค 60-70 ที่ตรงนี้แอบขัดใจทำให้เรามีความรู้สึกว่าเห้ยยย Gru แก่ขนาดนั้นเลยอ่อ?? ในหนังคิดว่าสักสามสิบกลางๆแต่ถ้าหากนางเกิดยุค 60 นี่ก็ไม่ใช่ละ มายก็อด…
ให้คะแนน 6/10
ถึงจะชอบเหล่านี้เท่าไรแต่ในทางของหนังมันไปไม่สุดสักทางจริงๆอะ ขำขันก็ได้ไม่สุดเนื่องจากพวกมันคุยกันไม่รู้เรื่อง เราก็ไม่รู้เรื่อง(ฮา) ดราม่าก็… แทบจะไม่มี เป็นเสมือนทุกสิ่ง “อุตสาหะ” ทำออกมาให้มันมองขำขัน ให้มีเรื่องมีราวราว มันกลายเป็นภาพยนตร์ตลกที่ยัดเยียดมุกใส่คนดูตลอดระยะเวลา มองละอิดโรยแทน กลับไปเปิด KingsMan : The Secret Service มองอีกรอบดีมากยิ่งกว่า ในความรู้สึกเรานะ มันเป็นหนังสำหรับเด็กที่ใส่ Set Up เป็นยุคเก่าเพื่อให้บิดามารดาดูแล้วเพลิดเพลินไปกับลูกๆด้วยงี้ ฟีลลิ่งเราเสมือนโดนบังคับให้มอง Tom and Jerry มาราธอนสักชั่วโมงได้ คือ ออกมาละเอียนเลยอะ
ปล. ชอบ Bob นะ นางเสมือนหนู Agnes มากๆเราจะเก็บ Box Set อยู่ดี เนื่องจากยังหา Despicable Me ภาค 1 มาเก็บไม่ได้ เราว่าเรื่องที่เล่าในมุมคนมันอินกว่าการเล่าในมุมมินเนียน ยังไงก็ไม่อินจริงๆได้แต่มองไปเพลิดเพลินๆขำๆแล้วก็จบๆไป โอเค บาย
