การที่มีหนังจากรัสเซียมาเข้าฉายในบ้านเรา ก็นับว่าเป็นข้อความสำคัญให้น่าสน ว่าน้านนานจะมีหนังจากรัสเซียมาสักเรื่อง ก็ย่อมเป็นหนังที่มีอะไรดี ถ้าเกิดไม่ปัดกวาดรางวัลในบ้านมาเพียบ ก็ต้องทำเงินถล่มทลายถึงได้นำออกไปขายตลาดต่างถิ่น เหมือนกับ Stray หรือชื่อรัสเซียว่า Tvar แปลว่า “สิ่งมีชีวิต” ดัดแปลงแก้ไขมาจากนิยายระทึกขวัญ ผลงานประพันธ์ของ ‘แอนท้องนา สยี่ห้อโรบิเนท ที่ได้รับการขนานนามว่าเป็น สตีเฟน คิง แห่งรัสเซีย ตัวเธอพึ่งจะได้รางวัล ผู้เขียนเยี่ยมที่สุด จากเวที European Science Fiction Award ปี 2018 มาได้ด้วย
ทำให้ Stray เป็นหนังสยองขวัญรัสเซียเรื่องแรกที่ซึ่งสามารถขายไปได้ถึง 30 ประเทศ ฟังดูดีครับผม ว่าหนังคงจะให้รสชาติแปลกใหม่กว่าหนังสยองขวัญฮอลลีวูดที่สร้างกันออกมาเกือบจะล้นตลาด และก็เป็นไปตามคาดครับผม Stray แปลกใหม่จริงครับผม มันคือหนังสยองขวัญที่ไม่มีฉากสยดสยองเลย ไม่มีฉากไหนที่เชิญชวนให้ลุ้นระทึกอย่างที่เคยชิน ว่าเดี๋ยวจะต้องสะดุ้ง หรือเชิญชวนให้ต้องเอามือปิดตา ไม่ได้สะดุ้งสักเฮือกกระทั่งอยากได้ฉากตุ้งแช่มาสักจึ้กหนึ่ง ในขณะที่พลอตเรื่องเปิดโอกาสให้ใส่ฉากสยดสยองได้มากมาย
เนื้อหาของหนังก็ต้องพูดว่าไม่แปลกใหม่ เป็นพลอตที่ฮอลลีวูดสร้างกันมาไม่เคยรู้จำนวนกี่ครั้งแล้วกับการที่คู่สามี-ภรรยา ไปรับอุปการะเลี้ยงดูเด็กกำพร้ามา แล้วเปลี่ยนเป็นเด็กนรก อิกอร์ รวมทั้งพอลีท้องนา เสีย “วานยา” ลูกชายวัย 6 ขวบ ไปด้วยอุบัตเเหตุรถยนต์ ผ่านมา 3 ปี พอลีนายังอาจเซื่องซึมทำใจกับความสูญเสียไม่ได้ อิกอร์ก็เลยพาพอลีท้องนาไปสถานที่ดูแลเด็กกำพร้าเพื่อให้เลือกรับเด็กผู้ชายสักคนมาชุบเลี้ยง มีเด็กให้เลือกมากแต่พอลีนาก็ระบุเลือกเด็กผู้ชายแปลก รวมทั้งยิ่งกว่าแปลกก็คือเด็กผู้ชายคนนี้ เป็นเด็กตัวเล็ก รูปร่างหน้าตาน่าสะพรึงกลัว ผิวขาวซีด ศีรษะล้าน เนื้อตัวไม่มีขนสักเส้น ไม่กล่าว แต่ส่งเสียงข่มขู่แบบสัตว์ร้าย แถมมีเขี้ยวแหลมน่าสะพรึงกลัว ที่สำคัญเด็กผู้ชายคนนี้อยู่ในที่เกิดเหตุ ข้าราชการชายในสถานสงเคราะห์ฆ่าตัวตายด้วยการใช้ปืนจ่อหัวกบาลตัวเอง
นี้ล่ะครับผมที่อยากจะ เฮ้อออออ ออกมาดังๆหนังไม่เพียรพยายามชี้แจงเหตุผลอะไรแม้แต่น้อยว่าทำไมพอลีท้องนาถึงจะต้องระบุเอาเด็กน่าสะพรึงกลัวคนนี้กลับบ้าน ในขณะที่น่าสะพรึงกลัว และก็อยู่ในที่เกิดเหตุมีผู้ตาย อีกทั้งแม่ชี รวมทั้งตำรวจก็ปฏิเสธว่าอย่าเอาเด็กคนนี้ไปเลย มันคือแผลรุนแรงมากสำหรับหนังสักเรื่อง ถ้าเกิดเปิดเรื่องด้วยหัวข้อสำคัญแล้วไร้ซึ่งเหตุผลควร มันก็เลยสร้างความกระดากตั้งแต่ต้นเรื่อง แล้วบทหนังก็ยังไม่สามารถทำให้คนดูเชื่อตามไปกับพฤติกรรมขวางโลกของพอลีท้องนาได้ พอเพียงเอามาเลี้ยงเด็กนรกก็ยังคงมีกิริยาเช่นสัตว์ร้าย อิกอร์ไม่เห็นพ้อง รวมทั้งขอให้พอลีนาคืนเด็กกลับไปที่สถานสงเคราะห์แต่เธอก็ยืนกรานว่าจะเก็บเด็กไว้ แถมยังตั้งชื่อเด็กน้อยว่า “วานยา” ตามชื่อลูกที่เสียไป
หนังก็เดินเรื่องตามแบบนิยมของหนังสยองขวัญ ด้วยการให้อิกอร์สืบหาเบื้องหน้าเบื้อหลังเบื้องหลังของเด็กนรกรายนี้ รวมทั้งหาคำตอบว่าทำไมผู้ดูแลถึงฆ่าตัวตาย ก็นับว่าเป็นปริศนาที่วางไว้ให้เราต้องการรู้คำตอบถึงที่มาของเด็กนรก ซึ่งคำตอบก็ถือว่าแปลกใหม่จากหนังฮอลลีวูด เพราะเหตุว่าคำชี้แจงถึงตัวตนของเด็กนรกนั้นพาเอาหลุดโลกกันไปเลย ซึ่งแปลก แต่ไม่เคยรู้สึกเหวอหรืออึ้ง ก็ไม่เคยรู้ว่าปัญหาที่เกิดกับหนังนี้มีมาตั้งแต่ต้นฉบับที่เป็นนิยายหรือมีการเสริมเติมแต่งโดย โอลก้า โกโรเด็ตสกายา ผู้กำกับหน้าใหม่ที่เหมารวมตำแหน่งดัดแปลงแก้ไขนิยายมาเป็นบทภาพยนตร์เองด้วย แต่ปัญหาสำคัญๆของโอลก้า เลย คือเขาไม่สามารถสร้างบรรยากาศสยดสยองให้กับ Stray ได้แม้กระทั้งนิดเลย สร้างภาพยนตร์สยดสยองแต่ไม่มีความน่าสะพรึงกลัวเลย ก็ถือว่าสอบตกอย่างไม่น่าให้อภัยแล้วล่ะครับผม เอาว่าไม่ใช่แค่เรื่องนี้ข้อความสำคัญเดียวที่ไร้เหตุไร้ผล แต่ในเรื่องยังมีอีกมาก แต่ถือมาเอ๋ยถึงไม่ได้เพราะเหตุว่าเป็นการสปอยล์
อีกจุดที่รู้สึกยี้มาก คือมาตรฐานซีจีของหนัง ทำออกมาแบบนี้แล้วเห็นได้ชัดว่าวิทยาการงานวิชวลเอฟเฟกต์ของรัสเซีย ตามหลังจีนอยู่ห่างไกลเลย ฉากโชว์ซีจียาวหลายวินาที แล้วไม่ใช่โชว์แบบมืดๆนะ แต่วางกันสว่าง เต็มหน้าจอให้เห็นจะๆกันไปเลย ว่างานของฉันกากแค่ไหน ทำไมกล้าอวดขนาดนั้นนะ
จะหาตรงไหนมาชื่นชอบหนังได้บ้างนะ เอาเป็นงานแสดงแล้วกัน ตัวพ่อแม่น่ะพอเพียงผ่านๆไปได้ ไม่มีฉากต้องโชว์ความรู้ความเข้าใจสำหรับเพื่อการแสดงอะไรมากนัก แต่ที่น่าชื่นชมคือตัวเด็กนรกนั่นแหละ ที่ต้องใส่พัฒนาการเข้าไปในตัวเองมากมาย ตั้งแต่เป็นเด็กนรกวิ่งรวมทั้งเดินแบบ 4 ขา กลายมาเป็นผู้เป็นคนเยอะขึ้นเรื่อยๆ แต่งตัวดี มีผมเผ้ารวมทั้งเริ่มคุยติดต่อกับพ่อแม่ชุบเลี้ยง หลายๆฉากต้องสื่อความชั่วร้ายผ่านทางสายตา ถือว่าบทนี้แบกรับภาระหน้าที่สำคัญของหนังเลยล่ะ
Stray
ผีอยากเป็นลูกคน
